Τα τελευταία χρόνια παγκοσμίως έχει εδραιωθεί η άποψη πως το σύγχρονο σχολείο στοχεύει να διαπλάσει ολοκληρωμένους ανθρώπους, να καλλιεργήσει και να αναπτύξει τις ικανότητές τους, ώστε να οδηγηθούν στην ολόπλευρη ολοκλήρωσή τους και να συμβάλλει στην κοινωνία με στόχο όλοι οι μαθητές ανεξάρτητα από οποιοδήποτε στοιχείο διαφοροποίησης, ανάγκης ή χαρακτηριστικό σχετικό με την εθνική, πολιτισμική ή κοινωνική ταυτότητα, να έχουν ίσες ευκαιρίες μάθησης σε ένα σχολείο προσβάσιμο και ανοιχτό για όλους (ΑΠΣ/ΔΕΠΠΣ Ειδικής Αγωγής, 2003).

Από την άλλη, οι ραγδαίες εξελίξεις στις Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας (ΤΠΕ) προσφέρουν αμέτρητες νέες δυνατότητες στους πολίτες της κοινωνίας της γνώσης, «λειτουργώντας θετικά» ως προς τα άτομα με ειδικές ανάγκες σε τρία επίπεδα: α) ως «μηχανισμοί» επικοινωνίας, προσέγγισης και παρέμβασης των ατόμων αυτών προς το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον και αντίστροφα, β) ως νέο περιβάλλον, τεχνολογικό με επικοινωνιακές και μαθησιακές συνιστώσες και γ) ως τομέας βασικής κατάρτισης και επιμόρφωσης με στόχο την προϋπόθεση εμπειρίας για επαγγελματική κατοχύρωση (Μεϊμάρης, 1997).

Οι ΤΠΕ αποτελούν ένα αναπόσπαστο εργαλείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα, λειτουργούν καταλυτικά, επηρεάζουν τη δομή του σχολείου και συμβάλλουν στην τροποποίηση και αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος (Φύτρος, 2005), κάνουν τον μαθητή πιο ανεξάρτητο και αυτόνομο, μετατρέπουν τη διαδικασία της μάθησης από παθητική σε ενεργητική, ενώ στα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες υποκαθιστούν σε μεγάλο βαθμό στοιχεία μειονεξίας/αναπηρίας ώστε να προσεγγίσουν τη γνώση και την κοινωνική πραγματικότητα δίνοντάς τους τη δυνατότητα της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον τους (Φύτρος, 2005) με έμφαση : 1) στην αρχή της ολόπλευρης εκτίμησης των χαρακτηριστικών του μαθητή και όχι στις μειονεξίες του και 2) στην παιδαγωγική αρχή της παρώθησης – ενθάρρυνση της προσπάθειας (ΔΕΠΠΣ Πληροφορικής, 2003, σελ. 428).

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι Η/Υ συμβάλλει σημαντικά:

  • Στην αύξηση της προσοχής και στην προσήλωση του μαθητή στην εργασία του.
  • Στη διευκόλυνση της επικοινωνίας και της αλληλεπίδρασης μεταξύ συμμαθητών.
  • Στη δημιουργία κινήτρων για μάθηση.
  • Στη δημιουργία ευκαιριών για εξάσκηση και στην αύξηση της αυτοεκτίμησης.
  • Στη στρατηγική κατάτμησης της εργασίας σε μικρά διαδοχικά βήματα (step-by- step) ώστε να στηρίζει τις ανάγκες του μαθητή, να παρέχει εξατομικευμένο πρόγραμμα μάθησης με συγκεκριμένο στόχο (Αργυροπούλου & Μανώλη, 2008) με απαραίτητη την παρουσία του δασκάλου σε ρόλο συμπαραστάτη, συμπορευτή, εμψυχωτή (Χαϊδή κ.α., 2010).

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Χαϊδή, Ε., Παπανικολάου, Β., Κίργινας, Σ., Γκούσκος, Δ., & Μεϊμάρης, Μ., (2010) Ψηφιακά παιχνίδια ως εργαλεία μάθησης για παιδιά με αυτισμό. Πρακτικά 2ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ειδικής Αγωγής Εταιρείας Ειδικής Παιδαγωγικής Ελλάδος, Η ειδική αγωγή αφετηρία εξελίξεων στην επιστήμη και στην πράξη. Τ. 2 (σσ. 205-218), Αθήνα: Γρηγόρης.

Pin It on Pinterest